Dit jaar zijn we helaas niet zo ver geraakt als vorige keer bij de wedstrijd. Hoewel wij ons verhaal en tekeningen zelfs beter vonden, mocht het toch niet zijn. Maar hier zijn toch nog afgewerkte tekeningen van het verhaal (dat hopelijk ooit toch nog in boek wordt uitgebracht). Het verhaal gaat (kort beschreven) zo:
Toen iedereen de wereld wilde schilderen.
Op een dag besloot de olifant dat hij geel de mooiste kleur van alle kleuren vond. Hij ging meteen aan de slag en begon de wereld geel te schilderen. Toen de giraf langs kwam en vroeg wat de olifant aan het doen was, vond ook zij het een leuk initiatief en verfde meteen mee. Algauw waren er verschillende dieren die mee kwamen helpen. Tot de egel langs kwam. Hij vond de kleur geel maar niks en het gele gras smaakte hem ook niet. Blauw vond hij immers veel mooier. De olifant, die geen zin had om te discussiëren, gaf snel toe en stelde voor dat de egel de andere helft van de wereld mocht nemen om die blauw te schilderen. De egel en nog enkele andere dieren die blauw veel mooier vonden, gingen meteen aan de slag.
Toen de hele wereld geel en blauw zag, besloten de dieren zichzelf nog te schilderen. Zodat ze allemaal dezelfde kleur hadden.
Maar enkele werken later…
kwam de olifant de egel tegen op de kleurgrens. De egel lag daar lusteloos op een steen voor zich uit te staren, zich dood te vervelen. Hij had zelfs een hekel gekregen aan de kleur blauw! De olifant vertelde de egel dat hij elke dag naar de kleurgrens kwam, gewoon om een andere kleur dan geel te zien. De olifant werd even heel kwaad, omdat hij het geel zo beu was en begon ineens de wereld terug te schilderen zoals ze ervoor was. De egel en de andere dieren vielen enthousiast bij en al gauw was de hele wereld terug in verschillende kleuren. Toen ze zichzelf moest schilderen koos iedereen een kleurtje dat hij of zij het mooiste vond. Enkel de giraf wilde geel blijven, maar om te voorkomen dat de olifant haar saai zou vinden, schilderde ze er snel wat bruine vlekken bij.
“Zo,” dacht de olifant tevreden, nadat hij een prachtige zonsondergang had geschilderd, “zo is het goed”.
